استان خوزستان دارای مردمی با فرهنگ های متفاوت می باشد .
فرهنگ هر قوم وملّتی مجموعه ای ازارزش های تاریخی، آداب و سنن آن قوم و ملّت است .
یکی از این ارزش های فرهنگی بازی های محلّی می باشد .ازآن جایی که بازی در سنین کودکی ونوجوانی سیار مورد توجه بوده است .
اینجانب به پژوهشی در مورد بازی های بومی ومحلّی که مختص کودکان ۱ تا ۶ ساله است؛ یعنی ، دوران پیش از دبستان ، دورانی که زبان کودک و آموزش ویادگیری و آمادگی او برای رویارویی با زندگی در آینده براساس بازی است پرداخته .
یکی از شهرهایی که در این پژوهش از این منظر مورد واکاوی قرار گرفت ، شهر دزفول است .
که بعد از مصاحبه های بسیار با بزرگان آشنا با فرهنگ و تمدن این شهر انجام دادم .به طور قطع و یقین با توجه به قدمت فرهنگ و تمدن این شهر بازی های بسیار دیگری نیزدر رده سنی مورد نظر وجود دارد که اینجانب به آن دست نیافته ام .
بازی هایی که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته اند :
۱ ـ حوضِ گالبی(گُلُوِی) بیچک سرآوی
۲ ـ گِل خَره ِ بازی
۳ ـ شَپَالق
۴ ـ الل بی بازی
۵ ـ چَقُل (چَقُر ، قمچ بازی)
۶ ـ پاپا ( لی لی )
۷ ـ تاتی (تاتَ)
که هر کدام از این بازی ها از منظر حسی و حرکتی، اجتماعی ، فرهنگی ، زبانی و شناختی مورد بررسی قرار
گرفت.
شایان ذکر است که در کنار جنبه شادی آفرینی و سرگرمی این بازی ها ، کودک با انجام هر کدام از این بازی ها
به فراخور سن خود ، تعالی و رشد یافته و با زبان و فرهنگ و آداب وسنن خود آشنا گشته وهمچنین باعث تقویت و
شکل گیری نیروی جسمی و جسمانی در کودک شده و آمادگی اولّیه و ابتدایی نیزدر مباحث ذهنی چون : مفهوم
اعداد ، جهت ها ، شمارش و تقویت حافظه و به خاطرسپاری
پژوهش گر : جمیله چشمه پور کارشناس ارشد علوم تربیتی